W życiu piękne są tylko chwile...

"(...) Nigdy nie zadawałam sobie
pytania: "dlaczego ja?". Równie
dobrze mogłoby brzmieć: "dlaczego
nie ja?". Gdyby Bóg mi powiedział:
"Uwolnię cię od choroby, tylko wskaż
mi osobę, która za ciebie będzie
chorować", kogo bym wskazała, czyje
dziecko pozbawiłabym matki, którym
rodzicom kazałabym patrzeć na
nieuniknioną agonię ich dziecka? Nie
ma takiego wyboru! Dlatego nie może
być takich pytań! Nigdy w życiu!".    

Na szczęście w życiu, tak nie jest. Nie musimy wskazywać na inną osobę, matkę, ojca. My - dorośli, tłumaczymy sobie, że Bóg ma jakiś plan, jakieś zamiary wobec nas..jestem przekonana, że dzięki takiemu podejściu, niektórym rodzicom jest łatwiej, przejść przez chorobę dziecka. Na onkologii, tylko raz, spotkałam się z bardzo pokorną postawą wobec cierpienia. Starsza pani, która trwała przy swoim wnuczku, mówiła - "wszystko w rękach Boga."  Inni opiekunowie, mówili często: "Boga nie ma, skoro każe cierpieć dzieciom" , "Bóg nie ma litości" i w końcu "Bóg jest mściwym skurwysynem, który za dobre wynagradza, a za złe karze." Mocne? Nawet mnie - człowieka słabej wiary, poruszyły takie słowa. Wiem, że    niektórzy rodzice, w momentach choroby dziecka, uciekają się do Niego. Ze mną jest jak na huśtawce...chyba nie trzymam z Bogiem, sama nie wiem...rozmawiam z Nim, co wieczór, ale nie umiem powiedzieć "Tak, Ojcze". Nie umiem, bo ja się nie zgadzam, żeby moje dziecko cierpiało...nie zgadzam się na swój strach, bezsilność i płacz...Nigdy nie pogodzę się z chorobą mojego dziecka...NIGDY! To najgorsza rzecz, jaka spotkała nas w życiu. I często sobie myślę, że Bóg sobie z nas drwi...Tak, tak właśnie myślę. Najpierw musiałam długo się leczyć, żeby zostać mamą, potem w ciąży nie było najlepiej, lekarze kazali pogodzić się z myślą, że stracimy dziecko, a teraz jej choroba. Czuję się tak, jakby mojej córeczki miało nie być, jakbym zrobiła coś wbrew Jego planom...i tak teraz walczymy... Pamiętam, że kiedy tylko usłyszałam, jak bardzo Liwcia jest chora, pomyślałam sobie, że to kara od Boga...postanowiłam naprawić wszystkie swoje błędy, pogodzić się z tymi, z którymi już dawno nie rozmawiałam...a teraz Mu mówię: "Boże, miej litość dla mnie, przepraszam za wszystkie złe rzeczy, które zrobiłam...odpuść..." A potem przychodzą wieści, że nie jest najlepiej i już rozumiem, że Bóg nie odpuszcza i drę się do Niego" Nigdy Ci jej nie oddam! O co Ci chodzi? Jesteś podły i mściwy!"...więc jednak tak myślę... 

...i tęsknię za czasem, kiedy byłam szczęśliwa, chociaż wtedy, wydawało mi się, że tak nie jest, że szczęście jest gdzie indziej, gdzieś obok mnie...ale jak śpiewał Rysiek: "W życiu piękne są tylko chwile(...)"  To moje chwile szczęścia: